Dros Ŵyl Bedr eleni yng Nghadeirlan Deiniol Sant ym Mangor, cafodd 14 o bobl ymroddedig, dawnus eu hordeinio neu eu trwyddedu i weinidogaethu.

Fe’u gelwir i “adeiladu corff Crist fel y cyrhaeddwn oll hyd at yr undod a berthyn i’r ffydd ac i adnabyddiaeth o Fab Duw” (Effesiaid 4).

Dyna’u tasg ar y cyd – ond mae gan bob un hefyd eu straeon personol eu hunain am alwad Duw ar eu bywydau.

Yma, cawn sgwrs â Hugh am eu alwedigaeth fel Offeiriad.

Dywedwch ychydig wrtha’i amdanoch eich hun. Pwy ydi Hugh?

Mi ges i fy ngeni yng Nghaer. Mae fy Nain a ’Nhaid yn dod o Lanfairpwll. Fy Nain oedd yr athrawes yr Ysgol Sul yno. Mi wnes i ddarganfod drwy Taith y Pererin bod fy nheulu’n hanu o dŷ o’r enw Ty’n Llain ac mi wnes i ddarganfod drwy ymchwilio i hanes y teulu bod fy Nain wedi bod yn gweithio yn y Rheithordy ym Mhorthaethwy fel is-nyrs i’r Rheithor ar y pryd!

Sut fyddwch chi’n ymlacio?

Dyna gwestiwn da iawn. Roeddwn i’n arfer dweud fy mod i’n chwarae golff ond dydw i ddim yn gallu canfod yr amser i chwarae golff. Y garafán, rydyn ni’n mwynhau hynny. Y ci! Mae’r ci yn wych ar gyfer ymlacio. Mae’n gwneud i chi anghofio am waith oherwydd yr eiliad mae o’n dod i mewn i’r stafell rydych chi’n ymateb iddo fo.

Dwi’n mwynhau darllen – nofel drosedd dda. Un gan John Grisham neu Lee Childs. Mae’r ddau ohonom wrth ein boddau’n cerdded a dwi’n feiciwr eitha’ brwd er nad ydw i wedi gwneud cymaint eleni. Dwi’n aml yn meddwl wrth feicio am bregethau! Dwi’n eitha’ cystadleuol ac yn ceisio curo amserau blaenorol ond dwi’n ffindio mod i’n cael fy ysbrydoli gan yr hyn sydd o ’nghwmpas i.

Dwi’n aml yn defnyddio f’amser yn cerdded i weddïo. Os ydw i allan am dro mi fydda i’n siarad â Duw a byddaf yn gwrando ar emynau. Mewn ffordd dwi’n gweld hynny’n beth therapiwtig iawn. Dydi’r ffôn ddim yn mynd i ganu, dydi cloch y drws ddim yn mynd i ganu, dydi’r ci ddim yn mynd i gyfarth. Rydych chi ar eich pen eich hun efo Duw.

Ble, neu sut, y dechreuodd taith eich ffydd?

Mae’n debyg bod fy ffydd wedi bod yno erioed. Mi oeddwn i’n mynd i’r Ysgol Sul a dwi wedi bod yn mynd i’r eglwys yn rheolaidd gydol fy oes. Gallech chi ddweud i’r daith ddechrau efo fy medydd a chael fy nerbyn i’r Eglwys. Cafodd fy mam ei magu’n Fethodist ac felly ches i ddim fy nghonffyrmio nes oeddwn i’n 23 mlwydd oed oherwydd ei bod hi am i mi wneud y dewis drosof fy hun.

Dwi wedi elwa’n fawr o dreulio llawer o’m bywyd mewn gwahanol rannau o’r byd. Mi es i i Eglwys Gadeiriol Sant Ioan yn Port Moresby, Papwa Gini Newydd a gofynnodd y Deon ar y pryd i mi pwy oeddwn i ac o ble roeddwn i wedi dod. Meddai o wedyn, "O, chi’n dod o Gaer. Mi fyddwch yn ’nabod Povey." Bues i’n Faer Caer flynyddoedd yn ôl a Kenneth Povey oedd fy nghaplan! A dyna fi’n cael y job o ddal y thuser yn ystod y chwe mis y bûm i yno. Ond yn bwysicach oedd yr elfen o daith ysbrydol. Mi es i allan gyda’r Tad John i’r eglwysi cenhadol ac i’r pentrefi. Mi ddysgodd hynny rywbeth i mi, a minnau wedi bod ynglŷn â’r cyngor a’r bywyd cyhoeddus. Pan fyddech chi’n mynd i mewn i’r pentrefi lle roedd y teuluoedd yn byw yn eu cymunedau doedd gan y plant ddim byd ond roedd gan bob un wên ar eu hwynebau. Roedden nhw’n byw mewn cytiau to gwellt a byddai’r merched yn golchi dillad yn yr afonydd. Yna byddech chi’n mynd i’r brifddinas lle’r oedd y gorllewinwyr wedi dod draw gan ddweud bod arnyn nhw angen dŵr poeth a dŵr oer, setiau teledu, oergelloedd... Roedden ni wedi gorfodi ein traddodiadau ninnau a dyna lle’r oedd tlodi trefol, cyffuriau a throseddu. Yn nhermau’r Efengyl, mi ddysgais am gwrdd â phobl lle maen nhw, cyd-gerdded â nhw ar y daith a pheidio gorfodi pethau arnyn nhw. Roedd hynny’n brofiad arall a oedd yn bwerus iawn i mi ar fy nhaith mewn ffydd. Wrth i mi deithio dwi wedi cael profiad cyfoethog o ehangder yr Eglwys ledled y byd.

Dywedwch wrtha’i am eich taith tuag at eich ordeinio.

Mi ges i fy magu mewn eglwys Eingl-Gatholig uchel iawn. Mi ddes i’n Ddarllenydd yn yr eglwys honno yn y pen draw. Roeddwn yn weithgar iawn yn yr eglwys, gyda’r Synod Gyffredinol a phethau felly. Roeddwn i wedi teimlo’r alwad hon i weinidogaethu fel Darllenydd. Mi ges dri chynnig arni am fy mod wedi rhoi’r gorau iddi ar ôl y ddau gyntaf. Doeddwn i ddim yn gallu ymdopi â’r drefn hyfforddi a dilyn proffesiwn. Peilot awyren oeddwn o ran gyrfa. Wnes i ddim rhoi’r ffidil yn y to - wel, wrth ddweud hynny, dwi’n credu’n gryf nad ydi’r Ysbryd Glân yn rhoi’r gorau iddi. Dydi Duw byth yn anobeithio amdanoch chi! Felly dyma fi yma yn yr oed ydw i, oherwydd bod Duw wedi dyfalbarhau efo fi.

Mi ddwedais i wrth yr Esgob adeg hynny, os oedden nhw am ddenu pobol i hyfforddi fel Darllenwyr a oedd hefyd yn gweithio, fod angen iddyn nhw newid eu trefn hyfforddi. Ac mi wnaethon nhw!

Mi oedd gynnon ni garafán wyliau yn Nhreborth a mi ddechreuon ni fynd i Eglwys y Santes Fair ym Mhorthaethwy. Roedd pawb mor groesawgar a chymwynasgar. Symudodd y Darllenydd oedd yno i Fiwmares a gwahoddwyd fi i helpu. Mi’i gwnaed hi’n bosibl i mi gael fy nhrwyddedu yn Eglwys Loegr a’r Eglwys yng Nghymru a roeddwn yn gallu helpu pan oedden ni yma ar wyliau. Roeddwn i wedi teimlo ers amser maith bod yr Ysbryd Glân yn fy nhywys tuag at weinidogaeth ar Ynys Môn.

Mi gefais f’ordeinio fel diacon neilltuol oherwydd mai i hynny rôn i’n teimlo oedd yr alwad ond roedd ychydig o bobol yn gofyn i mi, “Ydach chi’n siŵr?” Roedd yna fater oedran achos dwi’n weddol geriatrig! Yn ffodus dwi’n geriatrig eitha’ ffit! Felly mi es i drwy ail broses ddirnadaeth ac roedden nhw’n o’r un ddirnadaeth â fi.

Dwi’n gallu cofio ysgrifennu’r ymadrodd ‘Taith mewn ffydd ar draws pont gobaith’. Dyna symbol o’m taith i Ynys Môn a phont gobaith yn cynnig cyfle i mi ddod â gobaith yr Efengyl i fwy o bobol.

Beth sy’n eich cyffroi fwyaf am gael eich urddo’n offeiriad?

Roedd gen i rai amheuon ynglŷn â chael fy urddo’n offeiriad, parthed y gollyngdod a chyhoeddi’r fendith yn arbennig. Oeddwn i’n deilwng i wneud hynny? Mi wnes i dreulio peth amser gyda fy Nghynghorydd Ysbrydol a rhoddodd yntau rywfaint o eglurder i mi ynglŷn â hynny a’m helpu i ddeall ein bod, yn y bôn, yn gyfryngau i’r Ysbryd Glân. Nid y ni sy’n maddau, ond gwahodd yr Ysbryd Glân ydym, a chyhoeddi bendith Duw a wnawn, nid ein bendith ni ein hunain fel offeiriaid. Mae’r Sagrafennau’n bwysig iawn i mi. Maent yn rhan o fy DNA bron iawn. Maent yn rhan bwysig o’m bywyd a’m gweinidogaeth ac mae’r gallu i rannu’r ymdeimlad yna o bresenoldeb Duw yn bwysig i mi. Dwi’n edrych ymlaen at allu defnyddio’r doniau hynny i dyfu’r eglwys. Dyna’r gallu i rannu cyfoeth a llawnder rhoddion Duw gyda phobol Dduw a chyda phobol sydd eto i wybod mai pobol Dduw ydyn nhw.

Pa un ydi’ch hoff fisgeden?

Yr un gwenith cyflawn McVitie’s gyda siocled tywyll – achos mae’n iach! Dim ond un y dydd y gallaf ei chael. Dwi’n ddisgybledig iawn. Dwi’n cael un fisgeden gwenith cyflawn gyda siocled tywyll y dydd a dau sgwâr o siocled tywyll gyda’r nos. Dwi wrth fy modd efo siocled tywyll – dydw i ddim yn bwyta siocled llaeth.

Pe bai rhywun yn dweud wrthych eu bod yn meddwl bod Duw am iddyn nhw gynnig mwy, beth allech chi ei ddweud wrthyn nhw?

Dau beth – gwrandewch ar yr Ysbryd. Dwi’n credu’n gryf bod yr Ysbryd Glân wir yn cyfathrebu â ni’n bersonol ac yn uniongyrchol. Yn ail, siaradwch efo rhywun rydych chi’n ymddiried ynddyn nhw.

Cofiwch, os ydych chi’n credu bod yr Ysbryd Glân yn eich galw yna mae’n debyg mai’r ateb yw, Ydi! A chofiwch y bydd Duw yn dyfalbarhau. Fy hoff ddarn o’r Beibl ydi Ioan 15:16, " Nid chwi a'm dewisodd i, ond myfi a'ch dewisodd chwi, a'ch penodi..." Byddwn yn gwahodd pobol i fyfyrio ar y darn yna oherwydd, i mi, dyna bopeth.