Dros Ŵyl Bedr eleni yng Nghadeirlan Deiniol Sant ym Mangor, cafodd 14 o bobl ymroddedig, dawnus eu hordeinio neu eu trwyddedu i weinidogaethu.

Fe’u gelwir i “adeiladu corff Crist fel y cyrhaeddwn oll hyd at yr undod a berthyn i’r ffydd ac i adnabyddiaeth o Fab Duw” (Effesiaid 4).

Dyna’u tasg ar y cyd – ond mae gan bob un hefyd eu straeon personol eu hunain am alwad Duw ar eu bywydau.

Yma, cawn sgwrs â Jan am ei galwedigaeth fel Gweinidog Bugeiliol.

Dywedwch ychydig wrtha’i amdanoch eich hun.

Dwi bellach yn fy chwedegau, felly dyma ail hanner bywyd yn bendant. Dwi wedi byw mewn sawl gwlad wahanol – yn Seland Newydd ges i fy ngeni. Roedd dod yn Nain yn beth mawr. Mae gen i ddau fab a dwy wyres. Dwi am fod yn ddylanwad da arnyn nhw. Mi fues i’n gweithio i fel nyrs ac yna fel meddyg teulu yn y GIG am 42 o flynyddoedd. Byddwn i’n dweud bod hanner fy ngwaith wedi bod ynglŷn â materion emosiynol, seicolegol a lles meddyliol.

Pa un ydi’ch hoff fisgeden?

Dyna un hawdd. Jammy Dodgers! Pan fydden ni’n cael ein cyfarfodydd coffi yn y practis, byddwn yn flin iawn pe bai rhywun yn mynd â’r Jammy Dodger.

Dywedwch ychydig wrtha’i am eich taith tuag at gael eich trwyddedu fel Gweinidog Bugeiliol.

Mi wnaeth ffrind sydd o ddifri ynglŷn â threulio amser efo Duw fy helpu ac mi wnaeth hithau f’argyhoeddi mewn ffordd dyner mai dyna’r rhan bwysig o fywyd. Pan symudon ni i Aberffraw roedden ni eisiau bod yn rhan o’r eglwys leol. Mi wnes i helpu efo’r blodau a’r glanhau a darnau eraill o waith a dod yn y pen draw yn Warden yr Ardal Gweinidogaeth. Roedd fy ngŵr, Nick, yn hyfforddi fel Darllenydd ond doeddwn i ddim yn meddwl bod hynny’n iawn i mi. Roedd yr Esgobaeth yn cynnig y cwrs Cyfarwyddwr Ysbrydol ac roeddwn i’n meddwl y byddai hwnnw’n adeiladu ar yr hyn dwi wedi’i wneud mewn gwaith Iechyd Meddwl. Roeddwn yn meddwl ei bod yn ddefnyddiol iawn gwneud cwrs mwy ffurfiol a chyfarfod â phobol eraill sydd â diddordeb yn yr elfennau bugeiliol a gofal am gynulleidfa mewn gweinidogaethu Cristnogol.

Beth sy’n eich cyffroi am fod yn Weinidog Bugeiliol? Beth wnaeth eich denu at hynny?

Os ydych chi’n meddwl am ddod yn Gristion yn nhermau ‘mae hynny’n golygu bod rhaid i mi droi i fyny i’r eglwys bob dydd Sul’- os mai dyna’r cyfan ydych chi wedi’i weld ac mai dyna sut rydych chi’n meddwl am ffydd, golwg wael iawn rydych chi wedi’i chael ar bethau. Mater o rannu doniau ydi o a dylanwadu ar eraill, heb yn wybod weithiau. Eich ffydd eich hun yn dyfnhau a chithau’n dod yn fwy ymwybodol o’r angen i fod mewn cymuned, nid bod yn annibynnol ond yn rhyng-ddibynnol. Mae’n fater o greu cyfle i bobol archwilio lle maen nhw efo Duw a beth all Duw fod yn ei ddweud wrthyn nhw.

Pa wahaniaeth, os o gwbl, ydych chi’n meddwl y bydd cael eich trwyddedu yn ei wneud?

Mae’n ymrwymiad ar fy rhan i i’m taith fel disgybl. Ymateb ydi o roedd gofyn i mi ei wneud. Mae bod yn rhan o dîm ac o rwydwaith yn bwysig iawn neu fel arall gallech chi gychwyn ar hyd llwybr anghywir, a dylai fod rhyw fath o wirio, "Ydi hyn yn iawn?" Mae’n ffordd o fod yn atebol.

Sut ddechreuodd taith eich ffydd?

Mi ges i brofiad Ffordd Damascus go iawn. Daeth fy chwaer yn Gristion ac roeddwn i’n ymweld â hi un penwythnos. Roeddwn i’n darllen y Screwtape Letters gan C S Lewis ac wedi sylwi ar y ffordd roedd yn ysgrifennu am ein meddyliau a’n hunan-dwyll ac mi wnaeth pethau fy arwain i sylweddoli nad dim ond cyfeirio at beidio torri’r gyfraith oedd Iesu wrth sôn am ‘fod yn dda’. Y penwythnos hwnnw es i i ffwrdd a darllen Efengyl Ioan.

Doedd gen i ddim Beibl ac es i i’r Co-Op i brynu un a gofyn, "Oes gynnoch chi Feibl?" Eu hateb oedd "Does neb wedi gofyn hyn’na i ni o’r blaen!" ond yn y pen draw mi ddaethon nhw â hen gopi llychlyd o’r KJV allan. Cefais afael ar esboniad ac mi ddechreuais gyda Genesis 1! Roeddwn i’n mynd yn ôl i gartref y nyrsys a’r bobol gyntaf wnes i eu cyfarfod yn y lifft oedd cwpwl o ferched o’r Undeb Cristnogol ac mi ofynnais a allwn i fynd i’w cyfarfod. Mi wnaethon nhw wir ofalu amdana’i a dweud wrtha’i am y gwahanol gyfieithiadau o’r Beibl, gan ddangos adnoddau astudio’r Beibl i mi a dweud wrtha’i am y gwahanol eglwysi. Pe na fydden nhw wedi gwneud hynny yna byddai’r profiad Ffordd Damascus wedi diflannu.

Beth mae eich ffydd yn ei olygu i chi?

Dwi’n credu mai cydnabod a dechrau deall mai cariad ydi Duw. Dyna’r pwynt mwyaf dwi’n meddwl. Fy nghefndir a’m personoliaeth ydi fy mod i’n un sy’n gwneud pethau. Dwi’n canolbwyntio ar gyflawni tasgau. Dydw i ddim yn un dda am fod efo pobol. Cariad ydi Duw – felly sut mae hynny’n dangos yn eich bywyd a sut ydych chi’n ymateb i gariad? Ni ydi dwylo a thraed Iesu. Rhaid inni fod yn wrthddiwylliannol a herio pethau yn ein bywydau ein hunain.

Pe bai rhywun yn dweud wrthych eu bod yn meddwl bod Duw am iddyn nhw gynnig mwy, beth allech chi ei ddweud wrthyn nhw?

Ewch yn ddyfnach. Peidiwch â dibynnu ond ar ddyddiau Sul a pheidiwch â dibynnu ar eich Ardal Gweinidogaeth chi yn unig. Peidiwch â gadael i’r hyn rydych chi’n gweld pobol eraill yn ei wneud gyfyngu arnoch chi. Mae mwy allan yna! Mae Esgobaeth gyfan allan yna a thu hwnt i honno mae Talaith gyfan gyda llawer o adnoddau. Gofynnwch beth arall sydd o gwmpas a byddwch yn rhan o gymuned.