Dros Ŵyl Bedr eleni yng Nghadeirlan Deiniol Sant ym Mangor, cafodd Glenys Samson a Andy Broadbent a Josie Godfrey eu hordeinio yn Ddiacon

Fe’u gelwir i “adeiladu corff Crist fel y cyrhaeddwn oll hyd at yr undod a berthyn i’r ffydd ac i adnabyddiaeth o Fab Duw” (Effesiaid 4).

Dyna’u tasg ar y cyd – ond mae gan bob un hefyd eu straeon personol eu hunain am alwad Duw ar eu bywydau.

Yma, cawn sgwrs â Josie am ei alwedigaeth i weinidogaeth oreinedig.

Dwed wrtha’i chydig am Josie.

Cefais fy magu yn High Wycombe rhwng Llundain a Rhydychen, a dyna lle mae fy rhieni yn dal i fod. Nid oes gennyf unrhyw frodyr neu chwiorydd nac anifeiliaid anwes ond rwyf wrth fy modd â chŵn a hoffwn gael un pan fyddaf wedi setlo.

Es i’r Brifysgol yn Llundain ac yna ymlaen i Rydychen, Saint Stephen’s House, i hyfforddi i fod yn offeiriad. Astudiais gerddoriaeth fel myfyriwr israddedig. Chwaraeais i offerynnau amrywiol yn yr ysgol gan gynnwys y clarinet, sacsoffon a phiano ond canwr ydw i yn bennaf. Dewisais fynd i King’s College, Llundain oherwydd roeddwn i wir yn hoffi’r ffordd nad oedden nhw’n canolbwyntio ar berfformiad ac, er nad oeddwn i’n gwybod beth roeddwn i eisiau ei wneud ar ôl y Brifysgol, roeddwn i’n gwybod nad oeddwn i eisiau bod yn berfformiwr unigol a dewisais gerddoriaeth oherwydd dyna oedd fy hoff bwnc.

Ydi’r Eglwys wedi bod yn rhan o dy fywyd di erioed?

Cefais fy Medyddio yn faban ac awn i’r eglwys yn achlysurol ond nid bob dydd Sul. Dechreuon ni fynd ychydig yn amlach pan ddaeth Mam yn athrawes Ysgol Sul am gyfnod ond dechreuais ddeall fy ffydd fy hun, ac eisiau mynd i’r eglwys i mi fy hun trwy’r côr. Roedd yn rhaid i ni fynd yn fwy rheolaidd ond roedd rhywbeth ychwanegol oedd yn fy nhynnu i mewn yn fwy. Dim ond tua deg oeddwn i ar y pryd felly dydw i ddim yn meddwl y gallaf egluro beth ydoedd. Dim ond pan oedden nhw’n canu yr aeth y rhan fwyaf o weddill y côr mewn gwirionedd felly nid oedd fel petai cylch eang o ffrindiau.

Rwy’n canu clychau llawer, felly pan symudais i Lundain fe wnes i lawer iawn o hynny ac roedd yn golygu fy mod yn canu clychau mewn llawer o eglwysi gwahanol. Hyd at y pwynt hwnnw dim ond mewn un eglwys roeddwn i erioed wedi addoli a darganfod yn sydyn bod mwy o eglwysi a mwy o bobl ac nad yw pawb sy’n mynd i’r eglwys yn wyth deg oed!

Sut wnes di synhwyro Duw yn dy alw di i weinidogaeth ordeiniedig?

Teimlais fy mod yn cael fy ngalw i ordinasiwn i ddechrau, er nad oeddwn yn gwybod beth oedd hynny ar y pryd, pan oeddwn yn bedair ar ddeg. Canais yn y côr mewn gwasanaeth ordeinio yng Nghadeirlan Christ Church yn Rhydychen lle roedd rhywun o fy eglwys yn cael ei ordeinio. Mae’r côr bron â swatio allan o’r ffordd yng Nghadeirlan Christ Church ac roedd gen i wir ymdeimlad o fod yn y lle anghywir.

Yn ystod fy ngradd israddedig roeddwn yn archwilio beth mae galwedigaeth yn ei olygu felly ochr yn ochr â’m trydedd flwyddyn roeddwn yn Gynorthwy-ydd Bugeiliol mewn eglwys yn Llundain er mai dyna’r flwyddyn y tarodd Cofid.

A oes unrhyw beth sy’n nodedig yn dy dyddiau di’n y coleg?

Fe wnes i ddau osodiad tra roeddwn i yno. Rydym yn gwneud gosodiad haf am tua mis. Yn fy mlwyddyn gyntaf es i Swydd Derby a oedd yn wledig iawn, i bentref ôl-ddiwydiannol, cyn-bentref glofaol a oedd yn ddifreintiedig iawn. Roedd y bobl yn hyfryd a bob amser yn fy ngwahodd o gwmpas am de ac i gwrdd â’u gwartheg. Mewn cyferbyniad â hynny, roedd fy ail leoliad haf yn Saint Thomas Fifth Avenue yn Efrog Newydd. Roedd yn brofiad rhyfeddol iawn. Mae gynnon nhw gymaint o gynulleidfa, staff ac arian – mae’n byd hollol wahanol i’r hyn sy’n gyfarwydd i ni. Yn rhyfedd iawn, roedd y ddau leoliad haf yn ategu ei gilydd yn dda iawn a dysgais gymaint gan y ddau ohonynt. Mae cydberthynas o fewn weinidogaeth yn holl bwysig.

Y peth arall wnes i fwynhau yn fawr yn y coleg oedd y sgyrsiau yn y bore cyn i bobl gael eu coffi cyntaf. Roedd rhai o’r sgyrsiau a gawsom y tymor diwethaf yn amrywio o “A all aligator gerdded i fyny’r grisiau?” i, “Beth fyddai’n ei olygu pe bai Iesu yn efaill?” Rwy’n mwynhau’r mathau hynny o sgyrsiau yn fawr ac maen nhw’r math o beth y bydd llawer o bobl yn ymgysylltu â nhw.

Beth mae dy ffydd yn ei olygu i ti?

Mae fy ffydd yn gysonyn sy’n sail i bopeth arall. Rwy’n hoffi meddwl fy mod yn berson normal a bod fy ffydd yn amlwg ym mhopeth a wnaf. Nid yw fy ffydd yn rhywbeth ar wahân sy’n digwydd yn yr eglwys neu yn fy astudiaeth.

Beth wyt ti’n edrych ymlaen ato ynglŷn â gweinidogaethu fan hyn?

Effeithiwyd cymaint o fy amser yn hyfforddi gan Cofid ac felly rwy’n edrych ymlaen at ddychwelyd i wneud “stwff”. Cefais fy magu yn gwneud pethau o fewn yr eglwys ac yna pan es i hyfforddi ac yn sydyn ni chaniateir i chi wneud unrhyw beth mwyach. Dwi hefyd yn edrych ymlaen yn fawr at ochr gerddorol. Des i Fangor ym mis Ionawr i ymweld a mwynheais fy amser yn fawr. Roedd pawb yn hyfryd iawn. Dechreuais i ddysgu Cymraeg ar y trên ar y ffordd adref. Dydw i ddim yn gret am ieithoedd ond dydw i ddim yn ofnadwy chwaith felly mae dysgu Cymraeg yn digwydd yn araf. Rwy’n meddwl y bydd bod yma’n fwy rheolaidd yn help mawr. Mae gen i olwg eithaf uchel ar y sacramentau a’r Cymun yn arbennig. Dyna ganol swydd yr offeiriad ac mae popeth arall yn deillio o hynny, a dwi’n edrych mlaen i ddathlu gyda ac er mwyn pobl y Gadeirlan, Bro Deiniol a’r ddinas.