Dros Ŵyl Bedr eleni yng Nghadeirlan Deiniol Sant ym Mangor, cafodd 14 o bobl ymroddedig, dawnus eu hordeinio neu eu trwyddedu i weinidogaethu.

Fe’u gelwir i “adeiladu corff Crist fel y cyrhaeddwn oll hyd at yr undod a berthyn i’r ffydd ac i adnabyddiaeth o Fab Duw” (Effesiaid 4).

Dyna’u tasg ar y cyd – ond mae gan bob un hefyd eu straeon personol eu hunain am alwad Duw ar eu bywydau.

Yma, cawn sgwrs â Ceri am ei galwedigaeth fel Efengylydd.

Dywedwch ychydig wrtha’i amdanoch eich hun.

Dwi’n ddynes casglu cathod. Mae gen i bedair cath, a phobol - dwi’n mwynhau cwmni pobol yn fawr hefyd. Dwi wedi canu mewn corau yn y gorffennol a dwi wrth fy modd yn canu. Dwi wedi bod yn figan ers 21 mlynedd a dwi wrth fy modd yn coginio a dwi’n hoff o beidio dweud wrth bobl eu bod nhw’n bwyta bwyd figan nes eu bod nhw wedi ei fwyta a dweud wrtha’i faint maen nhw wedi ei fwynhau!

Roedd gan un o fy ffrindiau yn yr eglwys anawsterau dysgu a dwi bob amser wedi teimlo’n agos at bobol ag anawsterau dysgu. Mae’n debyg mai fy hoff swydd oedd gweithio mewn coleg addysg bellach preswyl yn Swydd Gaerloyw ar gyfer pobl ifanc ag anawsterau dysgu. Roedd yn lle calonogol iawn i fod ynddo.

Sut ddaethoch chi i gysylltiad â’r Eglwys a ffydd gyntaf?

Aeth fy mam-gu â fi i’r Ysgol Sul yn Eglwys Fedyddiedig Hope yng Nghaerdydd pan oeddwn yn dair oed hyd nes fy mod yn ddigon hen i fynd yno ar fy mhen fy hun sef, mae’n debyg, yn y dyddiau hynny, pan oeddwn yn chwech oed, er bod rhaid i mi groesi’r briffordd. Pan oeddwn i tuag un ar ddeg oed daeth gweinidog newydd a oedd â diddordeb mawr yn y bobol ifanc ac a oedd yn rhoi pob cyfle iddyn nhw. Roedd gynnon ni grŵp pobol ifanc mawr yno a dyna pryd wnes i sylweddoli am y tro cyntaf bod angen i mi benderfynu drosof fy hun a oeddwn yn mynd i ddilyn Iesu ai peidio. Felly, yn 13 oed, ces fy medyddio fel crediniwr. Fodd bynnag, ar ôl tuag ugain mlynedd mi chwalodd fy mhriodas gyntaf. Fe wnes i ailbriodi ond roedd fy ffydd yn sigledig iawn ac roeddwn i’n teimlo na allwn fynd i’r eglwys, y byddai’n rhagrithiol i mi fynd i’r eglwys. Felly aeth pump neu chwe blynedd heibio heb i mi fynd i’r eglwys. Bob dydd wrth gerdded i’r gwaith byddwn i’n mynd heibio’r eglwys ac un dydd Sul teimlais fod rhaid i mi fynd yno. Dyma fi’n fynd a ches i fy lapio mewn papur tŷ bach achos heb yn wybod i mi Sul Nôl i’r Eglwys oedd hi. Felly os ydy unrhyw un yn dweud wrthych nad oes gan Dduw synnwyr digrifwch, dydy hynny ddim yn gywir!

Sut wnaeth eich taith tuag at eich trwyddedu ddatblygu o’r pwynt hwnnw?

Dechreuais i ymwneud yn raddol ag arwain yr Ysgol Sul a phethau felly. Wedyn mi wnaethon ni symud i dŷ newydd ac eglwys newydd. Mi ddes i’n argyhoeddedig tra oedden ni yno bod Duw am i mi wneud rhywbeth mwy arweiniol ond mi wnes i weddïo llawer a theimlais ei fod yn dweud, "Ydw, ond ddim yma a ddim ar yr adeg yma". Felly, mi wnes dderbyn hynny.

Wedyn pan ddaethon ni i fyw yng Nghorris mi wnes i ddod yn weithgar efo Agor y Llyfr ac rydyn ni wedi rhedeg pob mathau o bethau ers hynny – Canu Carolau o gwmpas y pentref, nosweithiau cwis, teithiau gweddi a Chlwb Beibl yn y tŷ.

Beth am eich hoff fisgeden?

Yym... creision! Dwi ddim yn arbennig o hoff o fisgedi. Mae gen i fwy o ddiddordeb o lawer mewn bwyd sawrus na phethau melys.

Beth mae cael eich trwyddedu i fod yn Efengylydd yn ei olygu i chi?

Mae’n golygu gadael i bobl wybod, yn y ffordd orau iddyn nhw gael darganfod hynny, bod Duw yn eu caru. Mae hefyd yn gadarnhad o’r hyn dwi wedi bod yn ei wneud hyd yn hyn. Rwy’n edrych ymlaen at weld pethau’n dechrau eto. Ac mae cefnogaeth swyddogol gan y giaffar! Efallai y daw mwy o bethau dwi ddim yn gwybod amdanyn nhw eto. Dwi’n agored i bethau eraill. Dwi’n dal yng nghefn fy meddwl yn holi tybed a oes rhyw fath o weinidogaeth i mi i bobol ag anawsterau dysgu a’u gofalwyr. Mae gen i lawer o syniadau am bethau - yr ysgol, yr ystâd, coginio... rhaid i ni jest aros i weld.

Mae’n fater o gael yr Eglwys allan at y bobol. Os nad ydych yn gwybod beth sy’n digwydd mewn eglwys gall fod heriol iawn. Mae gofyn disgwyl i bobol ddod at Dduw ac nid o reidrwydd i’r adeilad.

Pa mor bwysig ydy eich ffydd i chi?

Dyna sylfaen fy mywyd mewn gwirionedd. Mae’n golygu gwybod bod gen i Dad Nefol sydd ar fy ochr i. Efallai na fydd bob amser yn cytuno â fi ac efallai bydd yn meddwl, "Be ar y ddaear mae hi’n drio neud rŵan?" ond mae bob amser ar fy ochr i. Yn yr adegau yn fy mywyd pan oedd pethau’n wirioneddol anodd, mi oedd yna ymdeimlad tu hwnt o real o Dduw, bron yn ymdeimlad corfforol ohono, yn rhoi cwtsh i mi. Mae’n gwybod pob un dim amdanaf ac yn dal i’m caru. Hyd yn oed pan oeddwn wedi pellhau o’r Eglwys roeddwn i’n dal i deimlo adegau pan oedd o’n dweud "Dwi’n dal i dy garu di."

Pe byddai rhywun yn dod atoch chi ac yn dweud, "Ceri, dwi isio cynnig mwy i’r Eglwys", beth fyddech chi’n ei ddweud?

Parhewch i weddïo amdano fo a siaradwch ag Arweinydd eich Ardal Weinidogaeth. Rôn i’n meddwl ar y dechrau mai’r cyfan y gallech ei wneud oedd bod yn Ddarllenydd ond yna mi siaradais â phobol eraill ac mi wnaethon nhw sôn am swyddogaethau eraill. Darllenwch Galwad Duw a gweithiwch allan pa swyddogaeth sy’n swnio fel chi.