Dros Ŵyl Bedr eleni yng Nghadeirlan Deiniol Sant ym Mangor, cafodd 14 o bobl ymroddedig, dawnus eu hordeinio neu eu trwyddedu i weinidogaethu.

Fe’u gelwir i “adeiladu corff Crist fel y cyrhaeddwn oll hyd at yr undod a berthyn i’r ffydd ac i adnabyddiaeth o Fab Duw” (Effesiaid 4).

Dyna’u tasg ar y cyd – ond mae gan bob un hefyd eu straeon personol eu hunain am alwad Duw ar eu bywydau.

Yma, cawn sgwrs â Judy am ei galwedigaeth fel Gweinidog Teulu.

Dywedwch ychydig wrtha’i amdanoch eich hun. Pwy ydi Judy?

Mi ges i fy ngeni i deulu traddodiadol yn y cyfnod ar ôl y rhyfel. Dwi’n un o bump a dwi’n efeilles. Dwi’n briod â Roger ac mae’r teulu’n gwbl ganolog i mi. Rhodd Duw i ni ydi ein tri o blant. Mae gen i berthynas agos iawn, iawn efo fy mrodyr a’m chwiorydd – rydyn ni’n dal yn gefn i’n gilydd mewn llawer o ffyrdd. Dwi’n ystyried teulu’n gyfrifoldeb mawr.

Dwi’n meddwl bod yna, yn fy nghefndir, ymdeimlad enfawr o barch at y gwir, o onestrwydd a thegwch a chasineb at haerllugrwydd a rhagrith. Dwi’n sefyll yn gryf dros gydraddoldeb a hawliau merched. Dwi’n teimlo’n angerddol dros y byd naturiol. Roedd fy ngradd gyntaf mewn amaethyddiaeth ac mi fûm i’n gweithio fel cynghorydd amaethyddol am gyfnod. Dwi hefyd yn hoff iawn o anifeiliaid.

Ond wnaethoch chi ddim aros ym myd amaeth ’chwaith, naddo?

Dywedodd ffrind da iawn wrtha i, ar ôl i mi fod i ffwrdd o’r gwaith am ddeuddeng mlynedd i gael y plant, am freuddwyd roedd wedi ei chael ddwywaith, sef y byddwn i’n dod yn fydwraig. Roeddwn i’n teimlo cyffro, y ‘dyna ni’. O’r eiliad honno roeddwn i’n gwybod beth oedd yn rhaid i mi ei wneud. Duw’n ymyrryd go iawn. Nid mewn gwaith bydwraig mewn ysbyty oedd fy niddordeb, ond mewn gweithio yn y gymuned – gweithio ochor yn ochor â mamau, babis a theuluoedd. Gofalu am bobl eraill ydi’r hyn sy’n fy niffinio i mewn gwirionedd.

Ydi ffydd wedi bod yn rhan o’ch bywyd erioed?

Roedd cariad at Iesu yn ganolog i’r teulu – wastad yn ganolog. Roedden ni’n gweddïo, yn cael amser tawel ar lin Mam, yn cynnal gweddi deuluol. Roedd fy nhad yn henuriad yng nghynulleidfa leol y Brodyr agored ac roedd yn bregethwr ac rôn i’n meddwl ei fod o’n rhyfeddol. Roedd fy mam yn arfer trefnu cyfarfodydd y chwiorydd, ac yn dysgu yn y Crusaders. Craidd ei ffordd o fyw oedd gofalu am y teulu, gofalu am bobol yn yr eglwys, gofalu am unrhyw un. Mae’n debyg y bydd pobl yn dweud ’mod i wedi cael magwraeth gysgodol iawn, ac mi ges i! Yn ystod y cyfnod hwnnw y tyfodd ffydd yndda i’n raddol. Proses oedd hi – doedd na ddim ‘geni drachefn’ ar ryw eiliad benodol.

Beth mae eich ffydd yn ei olygu i chi?

Mae’n dragwyddol – mae hynny’n ddiogelwch mawr, mawr, mae’n bersonol, mae’n ddiamod. Dydi o ddim fel dweud, "Dyma fy ffydd", ond mae’n daith. Mae’n ddeinamig, mae mewn difri’n newid drwy’r amser ac mae hynny’n gyffrous iawn. Mae ’na rwystrau a darnau garw a darnau anial. Ond cariad ydi Duw ac mae o bob amser yn ffyddlon ac yn ddigyfnewid.

Yn ddiweddar iawn mae Lectio 365 (ap darllen y Beibl) wedi bod yn gymaint o fendith i mi. Y neges ohono fo’n ddiweddar ydi bod pobol fel Elias wedi profi argyfyngau enfawr yn eu ffydd ond bod Duw yn y pen draw wedi estyn allan atyn nhw.

Sut gawsoch chi’ch arwain i gael eich trwyddedu?

Ar ôl ymddeol a symud roeddwn i’n gwybod rywsut bod pennod newydd yn cychwyn. Roeddwn i’n chwilio am y fan roedd Duw am fynd â fi – swyddogaeth newydd, cyfeiriad newydd, sefyllfa newydd. Mi es i Eglwys y Santes Fair ac roedd yna sicrwydd llwyr mai dyna lle’r oedd Duw am i mi fod. Doedd yna ddim teuluoedd, neb o’m hoed i, ond roeddwn i’n gwybod mai hyn oedd yn iawn. Yna daeth Agor y Llyfr yn bosibilrwydd – alla i ddim cofio sut ddigwyddodd hynny. Dwi’n poeni go iawn bod yna genhedlaeth o blant sydd heb ymwybyddiaeth ysbrydol na gwybodaeth o’r Beibl. Ac yna mi wnaethon ni ychwanegu Mannau Gweddi ond roeddwn i’n teimlo y dylai fynd ymhellach na dim ond un ysgol.

Pa wahaniaeth, os o gwbl, ydych chi’n meddwl y bydd cael eich trwyddedu yn ei wneud?

Roedd yn ymddangos yn wirion bost nad oedden ni’n gweithio gyda’n gilydd ledled y gwahanol eglwysi yn yr Ardal Gweinidogaeth. Felly rôn i’n frwd dros ddod â phobol at ei gilydd, i feithrin syniadau newydd a ffyrdd newydd o wneud pethau, i rannu adnoddau. Dydw i ddim eisiau bod yn gyfyngedig i ddealltwriaeth draddodiadol o’r hyn ydi teulu – mae’n ehangach na ffocws ar y ‘ y teulu’. Dwi wedi gwneud yr Hyfforddiant Bugeiliol a dwi eisiau helpu datblygu’r addoliad yn yr eglwys.

Pa un ydi’ch hoff fisgeden?

Bisged efo Sglodion Siocled – y math o beth rydych chi’n ei slaffio tuag awr cyn i’r plant ddod adref o’r ysgol!

Pe bai rhywun yn dweud wrthych eu bod yn meddwl bod Duw am iddyn nhw gynnig mwy o beth allech chi ei ddweud wrthyn nhw?

Byddwn i wrth fy modd ac mor falch eu bod yn teimlo bod Duw yn siarad â nhw’n bersonol. Mi fyddwn yn trafod efo nhw beth oedden nhw’n feddwl oedd eu diddordeb arbennig nhw ac yna’n eu hannog i siarad â rhywun a fyddai’n gallu ei ddirnad ymhellach a’u tywys drwy ran nesaf y broses!