Dros Ŵyl Bedr eleni yng Nghadeirlan Deiniol Sant ym Mangor, cafodd 14 o bobl ymroddedig, dawnus eu hordeinio neu eu trwyddedu i weinidogaethu.

Fe’u gelwir i “adeiladu corff Crist fel y cyrhaeddwn oll hyd at yr undod a berthyn i’r ffydd ac i adnabyddiaeth o Fab Duw” (Effesiaid 4).

Dyna’u tasg ar y cyd – ond mae gan bob un hefyd eu straeon personol eu hunain am alwad Duw ar eu bywydau.

Yma, cawn sgwrs â Zoe am ei galwedigaeth fel Gweinidog Teulu.

Dywedwch ychydig wrtha’i amdanoch eich hun.

Ystyr fy enw ydi bywyd felly mae hynny'n lle da i ddechrau. Rôn i wastad wedi bod eisiau creu cartref croesawgar a bod yn gymdeithasgar. Dwi ddim yn un o’r bobol hynny sy’ angen bod yn or-gymdeithasol a bod allan drwy'r amser ond dwi yn mwynhau hynny. Dwi wrth fy modd yn gofalu am bobl ac yn dangos cariad atyn nhw a bod ar eu tonfedd. Dwi'n mwynhau bod yn egnïol, dwi angen cael allan o’r tŷ neu fel arall byddwn i'n anobeithiol. Mi ges i fy magu ar aelwyd lle roedd fy nheulu’n rhieni maeth felly dwi wedi arfer efo pobol yn mynd a dod drwy'r amser. Bydden ni bob amser yn cael pobol draw i fwyta ar ddydd Sul. Mi wnaeth hynny liwio pwy ydw i heddiw.

Beth am ddechrau efo cwestiwn hawdd - pa un ydi’ch hoff fisgeden?

Dwi ddim yn gwirioni ar fisgedi. Dach chi’n gwybod y rhai ’na rydych chi’n eu cael mewn tun gyda haen drwchus iawn o siocled – dwi’n hoffi’r rheini.

Sut ddechreuodd y daith i’r fan yma?

Wel go iawn mae fy ffydd wedi bod yn rhan o fy mywyd yr holl ffordd drwodd. Roedd yr Eglwys bob amser yn rhan naturiol o ’mywyd. Pan oeddwn yn yr ysgol roeddwn am ymuno â’r heddlu ond mi wnes i benderfynu bod angen blwyddyn neu ddwy allan arna’i cyn ymuno. Felly dyma Mam a Dad yn edrych drwy eu papur newydd Christian Herald ac roedd hysbyseb ar gyfer CCI (Christian Camping International). Es i ar eu gwefan a rhoi fy enw i lawr fel gwirfoddolwr a chael gwybodaeth am yr holl wahanol ganolfannau yma. Fe wnes i gais am ddau le. Roedd un yn Dartmoor a’r llall ym Min y Don yn Arthog. Roeddwn i’n meddwl y byddai’n haws ac y byddai Duw yn cynnig un lle yn unig ond daeth e-bost o’r ddau le ar yr un pryd ac roeddwn i fel, "Na!" - rŵan byddai’n rhaid i mi ddewis ond rôn i’n dal i ofyn i Dduw lle roedd o am i mi fynd. Roedd Min y Don yn fwy o le ar gyfer teuluoedd. Hefyd, mi fyddwn i’n gallu cerdded ar draws i Bermo lle’r oedd ’na ryngrwyd. Roedd yn llai anghysbell na Dartmoor (!) felly mi es i i Fin y Don. Ar ôl ychydig fisoedd roeddwn i’n gwybod bod hynny’n hollol gywir.

Beth ddaeth â chi i’r eglwys Anglicanaidd?

Roedd Min y Don i gyd ar y safle ac yn swigen hyfryd iawn i fod ynddi ond doeddech chi ddim wir yn mynd allan ac yn cysylltu â’r byd o gwmpas er, drwy ein gwaith, roedden ni’n ymwneud llawer ag Eglwys Fedyddiedig Tywyn, yn rhedeg y grŵp ieuenctid a’r Ysgol Sul ac yn chwarae cerddoriaeth. Mi wnes i gyfarfod â Steve yno, a mi wnaethon ni briodi a chael byw oddi ar y safle ac roedd hynny’n gyffrous. Mi ddaethon ni o hyd i dŷ yn Fairbourne ac roedden ni wir yn teimlo ein bod yn cael ein galw i fod yn rhan o’r eglwys leol. Roedd nifer o ficeriaid yn yr ardal roedden ni’n dod ymlaen yn dda iawn efo nhw wrth i ni sefydlu clybiau newydd ac roedden ni wir yn mwynhau bod yn rhan o’r gwasanaethau teuluol. Mi fyddai’n hyfryd eu gweld yn dechrau eto.

Sut wnaethoch symud o fod yn helpu i gael eich trwyddedu a beth allai hynny ei olygu i chi?

O, roedd hynny’n gwbl annisgwyl. Ond amseriad Duw oedd o mae’n amlwg. Rydyn ni ar ffyrlo ar hyn o bryd a fydden ni fel arfer ddim ag amser i wneud hyn felly mi benderfynais ’mod i’n mynd i’w wneud, dyma’r adeg orau felly roeddwn i’n bendant yn teimlo llaw Duw yn y peth. Dwi’n edrych ymlaen at weld pa ddrysau allai agor. Rhywbeth sydd wedi bod ar fy nghalon erioed ydi undod yr holl ffordd ar hyd yr arfordir ac mi fyddwn wrth fy modd yn bod yn rhan o wneud i hynny ddigwydd hyd yn oed os mai dim ond rhywbeth unwaith y mis fyddai o. Dwi’n adnabod y rhan fwyaf o’r Cristnogion yn y cymunedau llai ar hyd yr arfordir felly gallai fod rhai cyfleoedd yno. Mae jest rhaid i ni weld beth mae Duw wedi’i gynllunio.

Beth mae eich ffydd yn ei olygu i chi?

Ffydd ydi popeth i mi. Dydw i ddim yn siŵr y byddwn i’n gallu para o ddydd i ddydd heb y ffydd yna. Mae’n fater o fod yn deulu jest yn bod yn dystion yn ein cymdogaeth. Ffydd ydi fy ngobaith ac alla’i ddim aros i fynd i’r nefoedd! Mae wedi bod yn gyffrous gweld sut mae Duw wedi bod yno ar hyd y ffordd. Roedd Steve yn ddifrifol wael efo canser ychydig flynyddoedd yn ôl ac rydych chi’n edrych yn ôl ar y sefyllfaoedd hynny ac yn gweld llaw Duw yno. Mi wnaethon ni deimlo cymaint o heddwch ar un adeg yn ystod triniaeth Steve, fel pe bai’n marw mai amseriad Duw fyddai hynny ac y bydden ni’n ei dderbyn - ond bod Duw hefyd yn Dduw sy’n iacháu. Gall pethau fynd y ddwy ffordd, gallwch chi naill ai gael eich llethu gan y pwysau neu wir deimlo presenoldeb Duw ac felly i mi mae’n golygu ceisio gwneud yn siŵr ’mod i’n gweld Duw yn yr holl bethau bychain ac yn ei gydnabod o.

Pe bai rhywun yn dweud wrthych chi eu bod yn meddwl bod Duw am iddyn nhw gynnig mwy beth allech chi ei ddweud wrthyn nhw?

Mae’n dda gweddïo a cheisio arweiniad Duw. Gofynnwch i bobol eraill weddïo efo chi am y peth fel y byddwch yn gwybod ei fod o’n dod oddi wrth Dduw ac nid eich agenda chi’ch hun a gwnewch yn siŵr ei fod am y rhesymau iawn.