Dros Ŵyl Bedr eleni yng Nghadeirlan Deiniol Sant ym Mangor, cafodd 14 o bobl ymroddedig, dawnus eu hordeinio neu eu trwyddedu i weinidogaethu.

Fe’u gelwir i “adeiladu corff Crist fel y cyrhaeddwn oll hyd at yr undod a berthyn i’r ffydd ac i adnabyddiaeth o Fab Duw” (Effesiaid 4).

Dyna’u tasg ar y cyd – ond mae gan bob un hefyd eu straeon personol eu hunain am alwad Duw ar eu bywydau.

Yma, cawn sgwrs â Vicky am ei galwedigaeth fel Gweinidog Bugeiliol.

Dywedwch ychydig wrtha’i amdanoch eich hun.

Dwi wedi ymddeol ers bron i wyth mlynedd bellach ar ôl gweithio mewn addysg y rhan fwyaf o ’mywyd. Dwi wedi bod yn briod â Harry ers bron i 47 mlynedd. Mae gennym ddau o blant mewn oed a phedwar o wyrion. Roedden ni’n byw ym Manceinion ac roeddwn bob amser yn treulio gwyliau yng Ngogledd Cymru pan oeddwn yn blentyn. Pan oedd ein plant ninnau’n fach, roedd gan fy rhieni le bach ym Mhen Morfa felly roedden ni’n treulio’n holl wyliau yno ac yn ymweld â holl gestyll Cymru ac ati ac wedyn mi aethon ni i’r holl gestyll eto efo plant ein merch a dan ni’n edrych ymlaen at ddechrau eto efo’r plantos eraill!

Roeddwn i’n arfer mynd i’r gampfa cyn y cyfnod clo. Roeddwn i hefyd yn arfer mynd i glwb celf bob wythnos, nid fy mod i’n rhyw dda iawn, ond roedden nhw’n glên iawn efo fi. Doedd o ddim yn rhywbeth roeddwn i wedi’i wneud erioed o’r blaen ond mi wnaeth rhywun o’r eglwys fy ngwahodd ac mi roddais gynnig arni. Rydyn ni’n mwynhau cerdded a bod allan yn yr awyr agored.

O fod yn bennaeth ysgol a gwirfoddoli yn yr eglwys i gael eich trwyddedu. Sut y digwyddodd hynny?

Cefais sgwrs â Siôn – fo ydi’r curad yma – ac mi eglurodd beth oedd yn ei olygu ac roeddwn i’n meddwl y byddwn i’n rhoi cynnig arni. Dyna sut y digwyddodd o mewn gwirionedd. Dyna’r union beth dwi’n ei wneud yn yr eglwys – doeddwn i erioed wedi ei ystyried o’n unrhyw fath o weinidogaeth. Rhywun arall wnaeth adnabod hynny ynof i. Bues i’n meddwl yn hir ac yn ddwys. Oes gen i mewn gwirionedd y gallu, ac a ydw i’n ‘ddigon da’ i wneud hyn? "Pam fi?" Byddai’n gam mawr ymlaen ond wrth i amser fynd heibio mi ddes i feddwl mai dyma’r peth iawn i’w wneud ac y byddai popeth yn gweithio’n iawn. Mae tair ohonon ni gyda’n gilydd yma ac felly rydyn ni’n gallu trafod y peth efo’n gilydd ac annog ein gilydd. Rhywbeth ddwedodd rhywun wrtha’i sawl blwyddyn yn ôl oedd, "Rydyn ni’n byw fel adlewyrchiad o’r hyn sydd wedi bod o’r blaen a rhagarwydd o’r hyn sydd i ddod." Dwi’n credu mai dyna lle rydw i ar hyn o bryd mewn rhai ffyrdd – mae cyfnod cyffrous o’n blaenau!

Beth mae eich ffydd yn ei olygu i chi?

Rhaid dweud yn y lle cyntaf bod fy ffydd wedi amrywio dros y blynyddoedd. Fel plentyn, roeddwn bron â’i chymryd yn ganiataol. Dyna oedd pawb yn ei wneud. Pan oeddwn tuag un ar ddeg oed, dechreuais gwestiynu fy ffydd ychydig. Roedd rhai o’m ffrindiau’n mynd i gael eu conffyrmio a doeddwn i ddim yn siŵr mai dyna oedd yn iawn i mi ar y pryd ac felly fe wnes i gamu’n ôl ychydig. Roedd gen i ffydd o hyd ond doeddwn i ddim yn hollol siŵr. Yn hytrach na gwneud addewidion doeddwn i ddim yn teimlo eu bod yn gant y cant wnes i ddim mynd amdano. Yna pan oeddwn tua 30 oed ac wedi mynd yn ôl i’r eglwys efo’r plant, cyhoeddodd yr eglwys eu bod yn mynd i gynnal cwrs conffyrmasiwn ar gyfer oedolion. Penderfynais bryd hynny yr hoffwn gael fy nghonffyrmio a theimlwn yn iawn gyda’m ffydd.

Heddiw, ffydd i mi ydi craidd popeth. Galla i ddweud yn onest mod i ar adegau wedi meddwl, "Nid dyna wnes i weddïo amdano", ond wedyn mae wedi bod yn ganlyniad gwell na’r hyn roeddwn i wedi bod yn gweddïo amdano. Ac mae dim ond bod yn ddiolchgar yn gwneud i mi sylweddoli pa mor lwcus ydyn ni, i fod â chymaint o ddaioni yn ein bywydau, i fod â ffydd, i gael Iesu’n cerdded wrth ein hochor ni ac i fod â Duw sy’n ein caru. Mae gennym gymaint o ddaioni yn ein bywydau y dylen ni ei rannu a’i drosglwyddo i eraill.

Pam Gweinidogaeth Fugeiliol?

Dyma’r weinidogaeth y dywedwyd wrtha’i amdani a’r un ges i fy annog i fynd amdani! Mae hi braidd yn annelwig mewn rhai ffyrdd oherwydd gall fod yn dipyn bach o hyn a dipyn bach o’r llall. Rydyn ni’n cael llawer o ymwelwyr yn ystod yr haf a dach chi ddim yn gwybod beth ydi eu sefyllfa nhw. Ydyn nhw angen rhywun i estyn allan atyn nhw? Ydyn nhw angen rhywun i siarad â nhw? Efallai y gallwn roi rhywbeth iddyn nhw na allan nhw ei gael unrhyw le arall. Dydych chi jest ddim yn gwybod. Pan oedd ein plant yn fach, roeddwn yn rhedeg grŵp gofal gwirfoddol a dwi’n gweld hyn yn debyg mewn rhai ffyrdd i’r hyn roedden ni’n ei wneud yno gyda’r henoed, pobol fregus, rhieni a phlant bach... roedden ni’n cwmpasu popeth. Mi wnaethon ni weithio’n agos iawn efo llawer o bobol oherwydd ein bod yn helpu yn yr ardal leol. Dechreuodd y Rheithor, Pennaeth y Gwasanaethau Cymdeithasol a finnau ddeialog tair ffordd i wella pethau i bobol. Mi alla i weld rhai elfennau o hynny’n dod i mewn i’r hyn y gallwn ni ei wneud yma. Os oes rhywbeth arall dwi fod yn ei wneud mi wna i roi cynnig arno.

Pa wahaniaeth, os o gwbl, ydych chi’n meddwl y bydd cael eich trwyddedu yn ei wneud?

Hoffwn i feddwl y bydd yn gwneud i mi deimlo ychydig yn fwy hyderus i roi cynnig ar bethau newydd ond dydw i ddim wir yn gwybod sut y bydd yn fy newid i. Allwn ni ddim newid llawer ar hyn o bryd beth bynnag ond mae’n ansicr sut fydd pethau o fis Medi ymlaen.

Pa un ydi’ch hoff fisgeden?

Mae fy chwaer yn gwneud llawer o bobi ac yn ddiweddar anfonodd rai ataf yn y post pan oeddwn yn sâl. Roedd rhai wedi’u gwasgu braidd ond roedd y mwyafrif yn iawn. Felly byddai’n rhaid i mi ddweud bisgedi ffrwythau a chnau fy chwaer.

Pe bai rhywun yn dweud wrthych eu bod yn meddwl bod Duw am iddyn nhw gynnig mwy, beth allech chi ei ddweud wrthyn nhw?

Gweddïwch amdano a gweld beth yn union allwch chi ei gynnig. Gwnewch yn siŵr eich bod yn cynnig yr hyn sydd ei angen ar bobol mewn gwirionedd yn hytrach na’r hyn rydych chi’n meddwl sydd ei angen arnyn nhw.