Yn y cyfamser, wrth i mi bori drwy’r gwaith papur, roeddwn wedi bod yn gofyn i Dduw fy helpu i ddewis y canolfannau y dylwn anfon cais iddynt. Yn y diwedd, es i ymweld â Min Y Don yng Nghymru a Heatree yn Dartmoor, a chefais gyfweliad yn y ddau le. Roedd cyfnod eithaf hir rhwng y ddau gyfweliad ac roeddwn wedi bod yn siarad â Duw ac yn gobeithio y byddai’n dangos i mi ai hwn oedd y peth cywir ai peidio. Beth bynnag, dw i’n cofio edrych ar fy e-byst yn y coleg un diwrnod a gweld bod y ddwy Ganolfan wedi cynnig lle i mi. Roedd yn sefyllfa oedd yn peri i mi ofyn ‘Dduw, beth nawr? I ba un ydych Chi eisiau i mi fynd? – helpwch fi plîs.’ Beth bynnag – i Min y Don yr es i, ac o fewn ychydig fisoedd sylweddolais na fyddwn i’n ymuno â’r Heddlu. Dyma lle’r oeddwn i fod.

Symudwch y cloc ymlaen i’r presennol ac ym mis Medi byddaf wedi bod ym Min Y Don am 20 mlynedd. Ym meddwl fy ngŵr a minnau ‘Byddwn yn gweithio yn y fan yma Dduw nes byddwch yn dangos yn amlwg iawn i ni y dylem fod yn rhywle arall. Mae wedi bod, ac mae’n parhau i fod, yn anrhydedd ac yn fendith bod yn rhan o greadigaeth brydferth Duw, yn rhannu ein ffydd â’r gwesteion a’r staff yn y Ganolfan ac yn darparu profiadau awyr agored gwerthfawr. Rydym eisiau i bopeth a wnawn yn y ganolfan ogoneddu Duw, p’un a ydym yn glanhau’r toiledau, yn rhoi sgwrs neu air i feddwl drosto, yn gweini cinio, yn dal y rhaffau i ddringwyr y creigiau, y ffordd y gweithiwn fel tîm neu ein hymwneud â’r gwesteion. Ar rai adegau byddwn yn teimlo nad ydym wedi gwneud cystal ag yr hoffem fel tîm, ond mae Duw uwchlaw’r cyfan ac mae’r gwesteion wedi cael amser gwych.